STOP! EEN OLIFANT!!

Inmiddels zijn we ruim 2 weken bezig met ons project en de kinderen beginnen aan ons te wennen. Zodra ze ons zien beginnen ze enthousiast te zwaaien en stormen ze op ons af om te vragen of wij met ze gaan sporten. Het is heel grappig om te zien, juist omdat ze in het begin niks van ons moesten weten en op een afstandje bleven staan. Gisteren wilde ik de klas binnenlopen om aan de docent te vragen of wij de kinderen mee mochten nemen. Toen ik de deur open deed zag ik geen lerares, maar de kinderen zagen mij wel! ‘TEACHER TEACHER!! GAAN WE SPORTEN?? Ze sprongen op en begonnen te gillen en als een malle naar de deur te rennen. “Eeuh sorry guys, ik weet helemaal niet zeker of jullie mee kunnen’. Beteuterde gezichtjes achtergelaten maar gelukkig konden we een tijdje later wel sporten.

Als we in de pauze buiten staan komen er meestal 1 of 2 kinderen op ons af, terwijl de rest van een afstandje toe staat te kijken. Met deze kinderen beginnen we een praatje en al snel staan er zo’n 6/7 kinderen om ons heen. ‘ Are you twins?’ no. ‘Sisters?’ no. ‘ huh, but you look the same’. Deze vragen krijgen we letterlijk elke dag en ik snap eerlijk gezegd ook wel waar de verwarring vandaan komt met twee blondies.

We hebben nu een goed beeld van de school en de vragen waar wij mee aan de slag kunnen. Als we met alle vragen aan de slag willen, kunnen we hier denk ik nog 2 jaar blijven dus we hebben een keuze moeten maken. Op dit moment wordt er helemaal niet gesport op de school en kleuren/tekenen de kinderen bijna de hele dag. Persoonlijk vind ik het niet heel gek dat je dan allemaal stuiterballetjes in de klas hebt omdat ze hun energie niet kwijt kunnen. Een van de redenen dat de kinderen geen spelletjes buiten spelen is omdat het altijd eindigt in ruzie of vechten. Veel kinderen durven niet mee te doen met de spelletjes omdat ze hier bang voor zijn of vanwege hun beperking weinig zelfvertrouwen hebben. Wij gaan daarom aan de slag om een veilige/gestructureerde sportles te verzorgen waar iedereen aan mee kan doen en waar samenwerken voorop staat! ( voor meer info verwijs ik je door naar mijn schoolopdracht, heb geen zin om dit hele plan 2x te typen :))

Elke dag is hier bijzonder en er is er geen een hetzelfde. Ook betrap ik mezelf dat ik dingen normaal ga vinden die eigenlijk niet normaal zijn. Een ding weet ik wel zeker, de cultuurshock komt pas als ik in Nederland ben. Vaak besef ik ook niet dat ik in Zuid-Afrika ben of in welke situaties ik me bevind. Het voelt als een soort van ‘overlevingsmodus’ en ik denk dat alle emoties en gebeurtenissen pas verwerk in mijn eigen bedje.

Een voorbeeld van deze gebeurtenissen was afgelopen weekend tijdens ons tripje naar ADDO ELEPHANT PARK. ( pas toen ik de foto’s terugkeek, besefte ik hoe dicht ik bij al deze mooie dieren ben geweest!) Op zaterdagochtend vertrokken we naar ADDO, wat ongeveer een half uurtje rijden was. We kwamen aan bij een receptie en zij vertelde dat ons huisje op 38 km afstand lag. Dit betekende dat we 38 kilometer door de wilde dieren moesten rijden naar ons verblijf. VET! Hilarisch eigenlijk, 4 meiden in een chico ( auto/koekblikje, je kan het bijna geen auto noemen) op weg naar hun verblijf. Tijdens het rijden kwamen we het ene dier na het andere dier tegen. Het begon bij de herten waar we al heel enthousiast over waren en waar ik 47 foto’s van heb gemaakt omdat ik bang was dat ik geen andere dieren zou zien. Nou… ik kan een ding vertellen, we hebben heel veel dieren gezien! Het draaide eigenlijk om hetgeen waar het park om bekend staat; de olifanten. Na ongeveer een uur rijden zagen we in de vertedan eindelijk een olifant en Anne gilde : ‘STOP! EEN OLIFANT!’ Goed, na 89 foto’s van de olifant gemaakt te hebben zagen we in de verte nog een olifant. En nog een en nog een! We reden richting de olifant en zagen dat daar heel veel kuddes waren inclusief baby olifanten. (schattigste ever) Op een gegeven moment stonden we met 4 auto’s op het pad, terwijl de olifanten rustig hun ding deden. Totdat 1 olifant het zat werd, hij liep op de auto’s af om ze weg te jagen. De auto’s gingen langzaam achteruit en de olifant kwam richting ons rennen (!!). Ik weet niet of je ooit een olifant op je af hebt zien rennen, maar als je in een chico zit met de gedachte dat zo’n beest je binnen 1 seconde heeft omgegooid, voel je je niet heel veilig. (heeft overigens wel een gave foto opgeleverd) Hij stopte 2 meter na onze auto met rennen en ging rustig verder met eten. Gelukkig, olifant weer rustig en wij veilig in de chico! ( Voor jullie denken dat het zielig is, de dieren hebben alle ruimte om te leven. Er zijn heel veel plekken waar geen mensen mogen komen en deze dieren dus in vrijheid leven. Deze olifant werd het allemaal even te veel en dat heeft hij zelf goed opgelost :))

Tijdens onze tour regende het olifanten en we konden ons geluk niet op. Toch wel een hoogtepuntje: we hebben een olifant zien plassen. Klinkt stom, maar de hoeveelheid dat er uit zo’n beest komt staat gelijk aan mijn twee minuten douche tijd. Geen grap. Ondertussen zagen we allemaal beesten, zebra’s, apen, herten, torren en noem het maar op. Het enige wat ontbrak was de leeuw. ’s Avonds hebben we een groepssafari geboekt en gingen we dus met nog 20 mensen in het donker de tour doen, op zoek naar de leeuwen. Helaas hebben we die niet gevonden en hebben we weinig andere dieren gezien. Doordat het zo’n groot park is en de dieren veel bewegingsvrijheid was de kans dan ook klein dat we veel dieren zouden tegen komen.

Desondanks heb ik genoten van de prachtige sterren en was het bijzonder om dit mee te maken in het donker. We zijn vroeg gaan slapen, want…. Om 5:00 ging onze wekker voor de ochtendsafari! We waren nog geen 5 minuten onderweg tot iemand riep: ‘LEEUW’. Iedereen was meteen wakker en daar liepen ze, op 50 meter afstand. De twee mannetjes leeuwen kwamen onze kant op lopen en op een gegeven moment stonden ze zelfs op 1 meter van de jeep! Heel gaaf maar ook spannend om ze zo dichtbij te zien. Onze dag was meteen goed en we hebben onder het genot van een fleece-dekentje genoten van de verdere safari waarin we alle dieren zagen ontwaken uit hun slaap. Na de safari hebben we ontbeten en zijn we zelf weer op onderzoek uitgegaan.

We hebben hier weer veel dieren gezien en genoten van het uitzicht! Inmiddels heb ik alle foto’s uitgezocht en deze zal ik ook binnenkort plaatsen ( als internet meewerkt). Dat is maar goed ook, want het volgende uitje staat alweer op de planning: volgende week gaan we naar Pretoria! ( ligt boven Johannesburg). Vanuit Pretoria rijden we de panorama route ( opzoeken op eigen risico, je wil er meteen naartoe!). We hebben dan een lang weekend omdat hier een of andere gekke feestdag is: Guy Fawkes Day. Dit houdt in dat ze vuurwerk gaan afsteken. Maar de mensen in de townships hebben geen geld om vuurwerk te kopen, dus steken ze autobanden in de fik en smeren dat dan op hun gezicht. ( het is maar waar je zin in hebt) Als je dan buiten loopt, heb je de kans dat ze dit ook bij jou doen. Daarom hoeven wij die dag niet de townships in om naar ons project te gaan en maken wij hier gebruik van om een weekendje weg te gaan!