Spiritualimabel

10 december 2020 - Ubud, Indonesië

De keuze om eerder naar een ander airbnb te gaan is een zeer goede keuze geweest! Het is een fijne plek (helaas geen gezellige mensen), dichtbij het strand en geen blaffende honden.  

Ook het verkeer is rustiger, waardoor ik eerder geneigd ben om de scooter te pakken om ergens naartoe te gaan. Ah, en nog een aanvulling: heel leuk dat ze hier rijbanen/vakken hebben gemaakt, maar die zijn duidelijk voor de sier. Niemand, maar dan ook letterlijk niemand houdt zich hieraan en iedereen rijdt door elkaar. Oke, nu echt genoeg over het verkeer.

Dinsdagochtend ging ik naar een tentje verderop om een smoothiebowl te eten (doe ik elke dag, is het allerlekkerste ever) maar helaas was het dicht. Komt trouwens vaker voor, dat google aangeeft dat iets open is, maar je dan uiteindelijk voor een dichte deur staat. Aangezien ik zin had in een smoothiebowl, ging ik maar naar hèt influencercafé ernaast. Buiten zag ik een blonde vrouw zitten en ik besloot ernaast te gaan zitten. Ik keek vlug op zij en zag dat ze een Nederlands boek aan het lezen was. Met dat ik daar naartoe keek, begon ze in het Engels tegen me te praten. Ik moest lachen en zei dat ze in het Nederlands verder mocht praten en zo begon een twee uur durend gesprek. Het was een vrouw van 35, zeer gericht op spiritualiteit en vooral open en enthousiast. Ik was natuurlijk al lang blij dat ik iemand had leren kennen dus ondanks dat ik de spiritualiteit niet helemaal aan kon, liet ik mezelf van mijn beste kant zien. Blijkbaar is zij bezig met plantmedicijnen (lees: drugs van planten waardoor je helemaal koekoek gaat) en geeft ze readings etc. Ik moest erg om de situatie lachen, aangezien ik een echte nuchtere Hollander ben. Maar goed; Bali is het eiland van de spiritualiteit dus ik stelde me (voor mijn doen) erg open. 

’s Avonds werd ik door haar uitgenodigd om met nog een paar andere Nederlanders wat te eten en het was een vrij bijzonder tafereel. 

Ik was al lichtelijk in shock door die dag en de spiritualiteit die op me af kwam, maar dit etentje overtrof alles. Blijkbaar waren de andere Nederlanders werkzaam in hetzelfde straatje en gingen de gesprekken aan tafel over allerlei onderwerpen waar ik nog nooit over had gehoord. Ondanks dat ik het heel mooi vond hoe zij in het leven staan, merkte ik ook dat ik me niet in hun kon verplaatsen. Maar goed, even goede vrienden en als het gespreksonderwerp iets anders dan planten of ‘healing’ was, was het erg gezellig! Ook fijn om te weten waar ik Nederlanders kan vinden als ik zin heb om met ze te chillen ;)

De volgende ochtend had ik om 7 (!!) uur surfles en het was echt heerlijk! Kleine, rustige golven die perfect waren voor mijn schouder. Vervolgens een lekker ontbijtje (smoothiebowl) op het strand gegeten en daarna mijn tas ingepakt. Want… tijd om naar Ubud te gaan. Ubud staat bekend om haar prachtige natuur, rijstvelden en palmbomen (en apen maar die skip ik). Eenmaal in Ubud aangekomen was ik zeer aangenaam verrast door de airbnb waar ik in mag slapen. Het is werkelijk waar een prachtig huisje, midden in de natuur en het lijkt net alsof ik een prinses ben. 

De man die dit verhuurd is oprecht de liefste Balinees die ik tot nu toe heb leren kennen. Hij is zo aardig, lief en puur dat ik al 3x de neiging heb gehad om hem te knuffelen (bij wijze van spreken). 

Ome COVID heeft hier ook zijn sporen achter gelaten, want daar waar Ubud normaal gesproken een druk, toeristisch dorp is, is het nu een spookstad. Het is hier letterlijk RUStig, want de enige mensen die er zijn- zijn Russen. Ze zijn o-ve-ral en verwachten dat ik in het Russisch terugpraat, nee bedankt. 

Vandaag op de scooter rondjes gereden en het liefst zou ik elke tien meter stoppen. Het is hier zooo mooi! Ik kan wel 299 foto’t maken, maar in het echt is het nog vele malen mooier. 

Vanochtend miste ik een afslag, waardoor ik op een klein weggetje terug reed naar mijn airbnb en oh wat had ik daar spijt van. Op een gegeven moment werd ik omringd door gekke vogels die alle kanten op vlogen en de vogelpoep vloog in het rond. Ondertussen was de onverharde weg opgehouden en moest ik -al vogels ontwijkende- zorgen dat ik niet omviel. De stank daar was niet normaal en ik was dan ook zeer blij toen ik de verharde weg zat. Uiteindelijk wel weer iets meegemaakt en ik weet nu ook welke afslag ik niet moet hebben ;).

Vanmiddag heb ik zeer cultureel gedaan en ben ik naar een watertempel gegaan waar ik ook een Holistisch waterritueel kon meemaken. Bij aankomst werd ik alweer geconfronteerd met de pandemie, want bijna alle parkeerplaatsen waren leeg. Wat nog wel duidelijk aanwezig was, waren de mensen die zich focussen op toeristen. Ik werd binnen 3 minuten al 4x aangesproken of ik iets wilde kopen. Het erge vind ik hiervan, dat ze me echt schuldig laten voelen als ik nee zeg en doorloop; ze kijken dan echt boos en zijn beledigd. Opvallend wel om te zien hoe lief de Balinezen van oorsprong zijn (kijk naar Wayan) en hoe onaardig ze worden bij toeristische attracties.

Eenmaal in de tempel aangekomen was er een jongen die mij rondleidde. Ik verstond er de helft niet van maar knikte maar gewoon ja en lachte af en toe. Na de rondleiding was het tijd voor hét ritueel. Ik kreeg een sarong aan, moest mijn offer neerleggen, wierook aansteken en op mijn knieën zitten. Daarna ging ik in een bad met heilig water en moest ik bij elke kraan bedanken, bidden, 3x water drinken en uitspugen, 3x water drinken en doorslikken en daarna met mijn hoofd eronder om alles te ‘cleanen’. Je snapt natuurlijk dat de kans erg groot is dat ik het ritueel niet juist heb uitgevoerd (heb oprecht mijn best gedaan) want het waren zoveel regeltjes en details dat ik het niet meer overzag. Al met al was het een zeer mooie ervaring en ging ik moe maar voldaan aan de terugreis beginnen. 

De terugreis was wederom een prachtige rit en ik geniet elke keer weer van het uitzicht hier!

Morgen ga ik de rijstvelden bezoeken en een mooie wandeling maken, een fijn vooruitzicht!