Ons sal hier onsself vermaak!

Oftewel: Wij vermaken ons hier wel!

De Afrikaanse taal is echt heel leuk om te lezen/horen. Af en toe hoor je Nederlandse woorden voorbij komen, waaruit je meteen het gespreksonderwerp kan opmaken. Afgelopen dinsdag waren we bij de karaokebar, waar sommige mensen ook een liedje in het Afrikaans zongen. Als je dan de tekst leest, krijg je (ik) jeuk vanwege de spelling. Alles is anders en daar waar ik regelmatig mensen corrigeer op hun Nederlands, is het hier de normaalste zaak van de wereld. 

Vorig weekend was eigenlijk veel te bizar. We hebben zoveel gave dingen in een weekend gedaan dat ik bijna niet meer weet wat ik op moet schrijven.
Op zaterdag gingen we naar het Kragga Kamma Park, een half uurtje rijden vanaf Port Elizabeth. Een klein safaripark met 3/5 leden van de big five. Met z'n 8-en gingen we een tour doen, waarbij we op 2 meter afstand van de giraffen, zebra's, buffels, neushoorns en cheeta's waren. Het interesseert die dieren echt niet hoe dichtbij je komt, ze doen gewoon lekker hun ding. 
Nadat sommigen nog cheeta's hadden geaaid, gingen we naar het strand om te eten. Avontuurlijk als we zijn, reden we verder dan ons gebruikelijke stekkie en kwamen we na een paar kilometers bij een bord met een pinguïn erop. Ik gilde keihard: 'pinguïn!!! links!!!' en voilà, we reden een smal straatje in. Vervolgens kwamen we op een soort camping met een pinguïn rescue ( die helaas dicht was). Daar hebben we heerlijk aan het strand gegeten en hebben nog een strandwandeling gemaakt. Op de terugweg zagen we allemaal apen op de weg lopen en in de bomen slingeren die ons bijna aanvielen. Meer dieren gezien dan verwacht...

Op zondag was het surf-time! Eindelijk gingen we surfen en niet op de minste plek, nee nee, Jeffrey's bay it was. Hier worden veel surfwedstrijden gehouden omdat hier bijna de hoogste golven ter wereld zijn. ( als je het doet, doe het dan goed :)) Het was ongeveer een uurtje rijden en we schrokken een beetje toen we de golven zagen. Ik dacht dat de golven in Spanje en Frankrijk hoog waren, maar dat was echt niets vergeleken deze golven. Pakkie aan en gaan en het was echt super gaaf! Ik heb natuurlijk al wel vaker gesurft, maar dit was toch wel andere koek. Gelukkig lukte het best wel goed maar na 2 uur waren we allemaal bekaf en liepen we naar een restaurant. Het restaurant 'De Viswijf' was eigenlijk gesloten, maarde eigenaar zag 8 meiden staan en besloot toch open te gaan voor ons. Daar hebben we echt heerlijk gegeten met uitzicht op de surfers ( die 5 niveautjes hoger waren dan ons). 
Het dorpje zelf is echt fantastisch; ik zou er zo willen wonen. Het is eigenlijk gewoon een groot surfcamp met een hele relaxte sfeer, al mijn lievelingswinkels en aardige mensen.  

Maandag was hier een feestdag: heritage day. Dan wordt er gevierd dat er zoveel culturen bij elkaar leven en iedereen draagt dan ook kleding van zijn eigen cultuur. ( Vergeef me als ik het verkeerd heb uitlegd, cultuur is niet mijn sterkste punt).Dat wordt gevierd met.... de eerste braai van het seizoen! Braaien is dus echt Zuid-Afrikaans. Je ziet veel mensen, vooral langs het strand op parkeerplaatsen, met hun auto bij een soort barbecue staan en vlees eten. Wij Nederlanders maken een salade erbij of grillen groente, hier niet. Vlees, vlees en nog eens vlees. Zelf hebben we met het huis ook gedraaid, weliswaar wel op de Nederlandse manier ;)

Dinsdag was een saaie dag; we gingen opdrachten voor school maken. Zodanig niet boeiend dat ik er ook geen woorden meer aan vuil wil maken.

Woensdag was daarentegen een verrassende/heftige/bizarre dag:
Omdat ons project pas 10 oktober begint, lopen we nu bij een ander project mee om toch uren te maken. Dit doen we bij  een instelling voor ex-verslaafden die daar met hun kinderen wonen. Best een heftige doelgroep om mee te werken!  Er zijn 4 Belgische studenten van een andere organisatie die hier hun project doen en een vakantieprogramma voor de kinderen verzorgen. Daar zouden wij zelf bij kunnen helpen met sport etc. 
We kregen een rondleiding over het terrein en er waren superveel dingen die mij opvielen:
1. Het stinkt
2. Mensen slapen in kleine kamers en delen die met andere mensen.
3. Mensen zien er onverzorgd uit en kijken heel somber uit hun ogen.
Bovenstaande dingen zijn natuurlijk enigszins te verwachte, maar toch schrik je er elke keer van.

We gingen naar buiten om spelletjes met de kinderen te spelen. De kinderen wonen daar ook en ook voor hun is het natuurlijk heftig. Hun ouders zijn verslaafd, ze hebben heel wat meegemaakt en wonen nu hier. Dat was dan ook wel te merken in het gedrag. Respectloos waren ze, naar leeftijdsgenootjes maar ook naar ons. Om de haverklap waren ze aan het vechten, gooiden stenen naar elkaar of hadden ze een andere manier gevonden om elkaar te treiteren. Ze luisterden niet en deden niet mee met de spelletjes. Anne en ik waren in shock en vroegen ons af of het altijd zo ging. De Belgische studenten vertelden dat het die dag wel erg extreem was, maar dat het is verergerd nadat er twee nieuwe jongetjes bij zijn gekomen. De jongetjes zijn gevonden op straat, een van hun leefde al 8 maanden (!!) op straat en had al die tijd zijn ouders niet gezien. Nadat hij was gevonden door de organisatie werd er contact gezocht met zijn moeder en er vond een hereniging plaats. Zonder emotie. Moeder en kind keken elkaar niet eens aan. Je kan het je bijna niet voorstellen en het is dan ook bizar om dat van zo dichtbij mee te maken. Die kinderen hebben al zoveel meegemaakt in hun leven, dat ik wel begreep waar het abnormale gedrag vandaan kwam. Ze hebben geen ouders gehad die hun manieren hebben geleerd, knuffels gaven, of die voor ze zorgden. De ouders hebben zelf te veel problemen waar dus ook de kinderen onder lijden. 

's Middags kregen wij een lunch van de keuken. En nadat wij hadden gegeten hielpen wij mee in de keuken om het eten aan de mensen te serveren. Het deed pijn om te zien wat de mensen daar te eten kregen: 400 gram geraspte cheddar kaas, 4 plakjes tomaat en een droog wit broodje. En dat terwijl ik 20 minuten daarvoor een heerlijke sandwich met kip en eiersalade had gegeten. Oneerlijk, maar helaas de realiteit. 

Na de lunchpauze gingen we weer verder met de activiteiten. Of ja... verder... we deden een poging tot. De kinderen waren echt onhandelbaar en maakten alleen maar ruzie. We zijn daarom ook eerder gestopt, voor hun eigen maar ook voor onze veiligheid. Het is heel jammer, want de kinderen vinden het allemaal leuk om mee te doen en willen ook heel graag meedoen. Maar er hoeft maar een steentje te verschuiven of de oorlog breekt weer uit en ze steken elkaar aan. Chaos compleet. Daarnaast vonden wij de keuze van de spelletjes nogal apart.. De Belgische studenten hadden ervoor gekozen om een spelletje te doen waarbij je elkaar af moest schieten (?????) en daarna een spel waarbij je elkaar in de kont moest knijpen. Heel bijzonder… Heel bijzonder… Om eerlijk te zijn hadden we helemaal geen zin in de volgende dag… In overleg met de Belgische studenten zouden Anne en ik de sportles deze dag gaan geven. We hadden een aantal spellen bedacht, en besloten dat we de groep gingen verdelen om zo te voorkomen dat ze elkaar zouden aanvallen. En… tot op zekere hoogte ging dat goed! Ik denk dat zo’n 3 kwartier in harmonie hebben gesport. Toch een recordje!  Volgende week gaan we daar nog verder en we zijn heel benieuwd wat die week ons gaat brengen!