Dag 1: een groot avontuur

Goedemorgen vanuit..... Londen! (nee geen Zuid-Afrika)

Eigenlijk was het plan om te beginnen met schrijven als ik ongeveer een week in Zuid-Afrika was en al van alles had meegemaakt. Maar... er is binnen 1 dag al zoveel gebeurd, dat het wel een verhaal waard is.

Het begon allemaal al op Schiphol, een hoop lieve mensen zwaaiden Anne en mij uit. Inclusief papa, die mij al uitlachte om mijn te zware koffer. Nu deden ze in New York niet zo moeilijk over een te zware koffer, dus ik was van mening dat dat nu ook zo was. Mijn koffer was dus 1,5 kilo te zwaar en de mevrouw gaf dit pas na 5 minuten aan. Dit grapje zou me 75 euro kosten, dus heb ik Anne snel geroepen en hebben we midden op Schiphol, in het bijzijn van mijn hele (uitlachende) familie, een paar dingen verplaatst. Na 3 shampooflesjes overgezet te hebben, waren onze koffers eindelijk goed en konden we gaan!

We vlogen via Londen Heathrow; het vliegveld met 5 terminals die ver uit elkaar liggen. De verbinding tussen deze terminals is goed geregeld, dus binnen een half uurtje waren we op de juiste terminal. Na dat we (alweer) door de douane waren geweest, kwamen we twee klasgenoten tegen die naar Sri Lanka zouden gaan. We hadden alle 4 honger en besloten wat te eten. We hadden immers nog een uur en op het informatiebord was onze gate nog niet beschikbaar. In het restaurant vroegen we aan de ober of we het wel zouden redden, aangezien we over een uur moesten vertrekken. ' Geen probleem, we serveren het eten meestel binnen 15/20 minuten'. Daar was niks aan gelogen en we konden rustig eten. Ondertussen hield ik de borden goed in de gaten. Om 19:15 stond eindelijk de gate er op. In het groen stond er 'boarding' achter. We hadden nog geen paniek en aten verder. Inmiddels was het 19:45 en verlieten we het restaurant om naar de gate te lopen. Op het bord stond nog steeds in het groen 'boarden' dus vrij relaxed liepen we naar de gate. Het vliegtuig zou om 20:05 vertrekken. Eenmaal bij de gate aangekomen, moest ik nog even plassen, dus ik liep snel naar de wc. Bij de gate zelf was helemaal niemand op een paar medewerkers na, die ons aangekeken en verder gingen waar ze mee bezig waren. Toen ik terug kwam van de wc, was Anne een soort van in paniek. Ze zei dat we onze vlucht gemist hadden. Wat? Onze vlucht gemist? Het vliegtuig staat letterlijk voor onze neus. De (nep) vriendelijke stewardess zei dat ze ons al meerdere keren had gebeld ( is niet waar) en dat het vliegtuig vandaag eerder vertrok. EERDER VERTREKKEN. WIE BEDENKT DAT?

Als twee zielige kleuters stonden wij voor ons vliegtuig, terwijl de stewardess een soort van moeite deed om ons nog binnen te laten. ( ze deed alsof ze druk aan het bellen was, maar volgens mij deed ze maar wat). Een paar minuten later komt er een man naar ons toe. ' Ooh jullie waren het! ik miste al twee mensen... jullie hebben hem echt op 1 minuut gemist'
Ja en bedankt vriend. Wie gaat er nou eerder vertrekken met het vliegtuig als er nog twee mensen missen, en als er op het bord nog in het groen 'boarden' staat...

Uiteindelijk werden we naar de service desk gestuurd, omdat er nog een vlucht op dezelfde dag zou vertrekken van British Airways. De medewerkers vertelden ons dat er inderdaad nog een vlucht ging, maar we deze vlucht opnieuw zouden moeten boeken. Daarmee zou ook onze terugreis vervallen en moesten we dus voor beide data een nieuwe vlucht boeken.
Een korte berekening: we zouden dan minimaal 800 euro kwijt zijn.
Daar hadden we echt geen zin in, dus zijn we naar onze eigen maatschappij gegaan. de eerst volgende vlucht ging over precies 24 uur....
Uiteindelijk hebben we besloten om deze vlucht maar te doen, kostte ons alsnog 150 euro... maar goed. Dat betekende wel dat we 24 uur hier moesten zie te overbruggen.

Dankzij het thuisfront werd we snel een hotel geboekt, konden we, na weer alle terminals gezien te hebben, in een lekker bed slapen en gaan we vandaag onze vlucht herkansen!

Hopelijk gaat vandaag alles iets soepeler en komen we morgen in de ochtend aan in Zuid-Afrika.
Ondanks dat dit een verhaal apart is, kunnen we er hopelijk over een paar dagen om lachen.