Reizen tijdens een pandemie

Van Amsterdam naar Doha:

Eindelijk! Na jaren dromen over Bali, is de dag aangekomen en stap ik vol zenuwen, zin en goede hoop het vliegtuig in. Of ik had gedacht dat het door zou gaan? Nee. Na het aanvragen van een visum, het vinden van de juiste (goedkoopste) vliegtickets was het afgelopen maandag tijd voor het laatste obstakel: coronatest. Na een half uur buiten in de kou wachten (ik wist meteen weer waarom ik naar een warm land wilde) en een bloedneus verder, eindelijk de negatieve coronatest en klaar om te gaan! 

De laatste vluchten die ik deed waren zonder ruim bagage en dat scheelt aanzienlijk veel tijd, zeker in tijden van een pandemie. Alles werd bij iedereen 3 dubbel gecheckt, foto’s gemaakt en nóg een keer die coronatest laten zien… Mijn visum vonden ze ook erg interessant (hartkloppingen) maar ze keurden hem goed. Dit was overigens in Nederland en met dat ik dit schrijf zit ik in Qatar dus ik ben nog in spanning of ik Indonesië binnen ga komen…

Overigens heb ik een nieuw bagagerecord, daar waar ik naar Afrika veel te veel bij me had, heb ik nu het tegenovergestelde: maar liefst 9,2 kg. Trots. 

Moet je echt de hele tijd met een mondkapje op zitten? Ja. In het vliegtuig zelfs het hele feestpakket, inclusief fase shield. Maar goed, er zijn ergere dingen en ben al lang blij dat ik kan reizen! De eet-momentjes in het vliegtuig hebben nu nog meer waarde gekregen, aangezien dat het enige moment is dat de maskers af mogen. 

Aangekomen in Qatar werd ik omarmd door een aangename 25 graden (dank u) en besefte ik dat ik nog nooit zo oostelijk ben geweest in de wereld ( yes, nu al een record). Verder voelt het niet als een ander land; het is allemaal vrij Westelijk, op de Arabische tekens en vele hoofddoeken na. 

Het ziet er naar uit dat de vlucht vrij vol gaat zitten (jammer, had net 3 stoelen voor mezelf) en hoop dat ik kan slapen J

Na een chille vlucht van zo’n 9,5 uur ben ik aangekomen in Jakarta. Geen drie stoelen voor mezelf, maar wel heerlijk geslapen. Ik was dan ook lichtelijk beledigd toen de stewardess mij wakker maakte omdat we gingen landen. Eenmaal in Jakarta begon het hele COVID-circus pas echt. 4 formulieren invullen, 8 keer alles checken, 2 gezondheidstest ( nog naast je huidige coronatest) en temperatuur meten. Dat temperatuur meten was nog een dingetje, aangezien het 30 graden was daarbinnen. Maar na 1,5 uur formulieren en gedoe was het tijd voor het spannendste deel: mijn visum. Ook dit duurte nog (letterlijk) een uur, omdat ze alles grondig checken. Gelukkig was alles goed en mocht ik verder om mijn tas op te halen. 

Opnieuw de hele security door (je moet van reizen houden, anders word je gek) en nu zit ik -al kijkende naar de vliegtuigen- te genieten van het vliegveldleven. 

Nog een klein detail wat ik was vergeten: mijn pincode van mijn creditcard… Ik wilde een flesje water kopen, bankpas geweigerd. Dan maar de creditcard, met de gedachte dat ik die code nog wel wist. Mooi niet dus. Gelukkig heeft mijn lieftallige broeder mij uit de brand geholpen en was mijn administratie in orde waardoor ik een paar minuten later wel drinken kon halen. Over een uurtje ècht naar Bali!

De reis begon in Amsterdam met allerlei nationaliteiten en zo ook blonde mensen. Nu ik in het vliegtuig van Jakarta naar Denpasar (Bali) zit, valt mij op dat ik letterlijk de enige blonde ben. Daarom ook niet gek dat er al 5x is gevraagd waar ik naartoe ga en waar ik vandaan kom. Wel weer even een reminder dat het geen ‘normale’ tijd is om te reizen, aangezien er anders vele andere blonde reizigers deze kant op zouden komen.

Bali Bali Bali! Yes, gehaald! Na 24 uur werd ik ontvangen met een benauwde 28 graden (maar ik klaag zeker niet) en ben ik direct naar mijn AirBnB gegaan. Onderweg al meteen de eerste cultuurshock: scooters. Ze zijn overal, maar dan ook echt overal. Dat gaat wennen worden als ik zelf ga rijden… oh en links, dus ik moet mijn Zuid-Afrikaanse rij-skills weer even naar boven toveren. 

Het leuke aan in het donker ergens aankomen, is dat je geen idee hebt waar je bent beland. Zo zal het morgen een grote verrassing zijn waar ik terecht ben gekomen! Nu een poging doen tot slapen, maar verwacht er niet veel van. In Nederland is het nog maar 7 uur ’s avonds en ik ben nog niet moe… Morgen allemaal dingetjes fixen en het eiland een beetje verkennen :).