Nelson Mandela stadion 2.0

Veel mensen zullen waarschijnlijk denken dat het hier een soort vakantieparadijs is; beetje surfen, uiteten gaan en ff op safari. Ik snap het, aan mijn blogs en foto’s te zien lijkt dat ook zo. Maar even voor de duidelijkheid: dat is het niet. Ik schrijf alleen de dingen op die boeiend genoeg zijn om te delen en daar valt een dag als vandaag (de hele dag op kantoor zitten en een zwemprogramma in elkaar zetten) helaas niet onder. Mijn excuses voor deze verwarring. Vanaf volgende week starten onze projecten (eindelijk) en dan zal ik wel weer veel meemaken wat ik op kan schrijven.

Zo zie je het Nelson Mandela Bay Stadion nooit, en zo zie je hem 2x per week!

Qua sporten hebben we de smaak flink te pakken! (sport kijken;)) Na het rugbysucces van zaterdagavond stond gisteravond het voetbal op het programma. Het voordeel van voetbal is dat ik de spelregels WEL ken, en dit keer kon juichen op het goede moment. We gingen met 7 meiden opnieuw naar het stadion om daar een voetbalwedstrijd van de lokale club van PE te bekijken. Ook dit keer hadden we geen idee wat ons te wachten stond. Een ding viel meteen op toen we bij het stadion arriveerden: we waren letterlijk de enige witten( ja zo mag je het hier zeggen). Om eerlijk te zijn was het niet heel chill, we werden heel veel bekeken en er werd naar ons geroepen. We zijn snel in het stadion gegaan en daar was verrassing nummer 2: we hadden het stadion alleen maar tjokvol gezien, nu was het stadion maar 20% gevuld. Weer heel wat anders! We gingen snel tussen de locals zitten ( kan wel zeggen dat we echt iets ‘cultureels’ hebben gedaan) en de wedstrijd begon. Laten we heel eerlijk wezen; het was geen topniveau. Dat was overigens niet te merken aan de fans: zij haalden alles uit de kast om hun team aan te moedigen! Na 5 minuten begonnen alle liedjes en vormde er zich een harde kern van de echte ‘hooligans’ vlak bij het veld. Als ik aan hooligans denk, zie ik eigenlijk alleen maar mannen voor me. Hier was dat absoluut niet zo; kinderen, mannen en vrouwen stonden allemaal door elkaar te dansen en te supporteren. Niet zomaar supporteren, nee alsof ze in de WK finale stonden! Super leuk om te zien maar stiekem hoopten we ook wel dat ze zouden scoren. Ik zou er namelijk niet bij willen zijn als ze verloren, want fanatisme heeft helaas ook een andere kant. Gelukkig scoorden ze in de tweede helft en ging iedereen helemaal los!

We besloten om 10 minuten voor tijd weg te gaan en een uber te bestellen, aangezien we dan voor de drukte weg waren en het niet heel chill is om daar op een uber te wachten. Maar helaas helaas, de uber kwam niet (?). Dus stonden we een half uur lang buiten te wachten, in het donker met dronken voetbalsupporters als 7 blanke meisjes. (Sorry dat je dit moet lezen mam, ik lig nu wel veilig in mijn bed). Uiteindelijk maar een andere uber genomen en toch nog heelhuids thuis gearriveerd.

Ik las dat ik nog niet veel heb verteld over mijn dagelijks leven zelf. Goed, we wonen dus met zijn 12-en. We eten zo’n 4 avonden per week samen waarbij er om de beurt wordt gekookt en de rest van de week gaan we of uiteten, of we eten restjes van de vorige dagen. Je zou denken dat je dan een badkamer probleem krijgt omdat meisjes erom bekend staan dat ze lang kunnen douchen. Nope. Wegens het watertekort in Zuid-Afrika mogen we allemaal 2 minuten douchen, om de dag. Even wennen, maar op zich is het wel te doen...

Stroom koop je hier per maand. Dan ga je naar de Spar, zeg je: 'hey ik wil stroom kopen' en vervolgens krijg je een code waarmee je naar huis moet gaan en dit op de meter in moet vullen. Mocht het nou zo zijn dat je de maand niet doorkomt dan heb je pech en moet je halverwege de maand nieuwe stroom kopen dat dan veel duurder is. Daarom hebben wij echt een studentenleven: kaarsen in wijnflessen, bijna alle lichten uit en met zijn allen op 1 laptop een film kijken omdat de wifi het anders niet doet. Kortom, we leven heel zuinig hier!

Qua eten en drinken hoeven we ons niet veel aan te passen. In de supermarkten hier heb je bijna alles wat je in Nederland ook kan kopen, op hagelslag en kroketten na. Wel zit hier OVERAL suiker in: laatst hadden we smeerkaas met chilipeper gekocht voor de verandering omdat deze wel hartig MOEST zijn, maar nee. Zoet, zoet en nog eens zoet. Als je dan gaat afrekenen schrik je je elke weer rot: 365,99 ZAR. Klinkt veel, maar is eigenlijk maar 21,35 euro.

Vandaag had ik iets heel geks, ik wilde afrekenen bij de supermarkt toen mijn pas het niet deed. Alles geprobeerd, niks deed het. Ik checkte nog of mijn pas wel op ‘wereld’ stond, maar dat moest wel aangezien ik er al vaak mee gepind heb. Anne had helaas niet haar pinpas bij zich, dus stonden we als twee sukkels bij de kassa met een lading aan boodschappen en we konden niet weg. Gelukkig hebben we lieve huisgenootjes die ons snel kwamen helpen! Ondertussen stonden we nog steeds bij de kassa, had de hele winkel gezien hoe wij er als blonde blanke losers bijstonden en we voelden ons ook echt niet lekker. Zeker ik niet, ik zag het al helemaal voor me dat ik niet kan pinnen de komende 4 maanden. Thuis nog een keer gekeken en bleek dat hij toch niet op ‘wereld’ stond, terwijl hij dat destijds in de winkel wel aangaf. Lesje geleerd: neem altijd twee pinpassen mee en zorg dat hij op ‘wereld’ staat. ( weet overigens zeker dat ik dit heb ingesteld tot januari dus wellicht een foutje van de bank.)

Het laatste waar je hier niet omheen kan is het verkeer. Je moet hier alles met de auto doen, omdat het te gevaarlijk is om alleen of met zijn tweeën over straat te lopen. Althans, in de winkelgebieden kan dat wel, maar lang niet overal. Dus rijden we op een dag heel wat af en maak je ook de raarste dingen mee. Zo rustig en kalm de afrikanen in hun dagelijks leven zijn, zo haastig en gestrest zijn ze in het verkeer. Man man man, het is soms echt een filmscenario. Vooral de taxi’s denken en vinden dat de wereld van hen is en maken hun eigen regels op de weg. Ook de stoplichten zijn even wennen, kruispunten worden daardoor chaotisch en het gaat vaak maar het goed. ‘Rechts heeft voorrang’ kennen ze hier niet. Op bepaalde kruispunten hebben alle 4 de wegen een stopteken en dan geldt de regel: wie het eerst komt mag het eerst rijden. Zorgt vaak voor awkward situaties, maar dat zal wel aan mij liggen.

We hebben weer een leuk weekend voor de boeg! Zaterdag gaan we weer naar Jeffrey’s Bay om te surfen ( en te winkelen, hopelijk met werkende pinpas) en zondag gaan we sandboarden! (snowboarden maar dan op zand) Ik hoop dat ik maandag nog met beide schouders in de kom een nieuwe blog schrijf, ciao!