Ken je de meisjes die woensdag naar hun project zouden gaan?

Ze gingen niet...

Woensdagochtend zouden wij eindelijk naar ons project gaan en dan zou ik ook meer informatie kunnen geven over wat ik hier nou precies ga doen ( op vakantie vieren na). We hadden een afspraak met de directrice van de school in de ochtend. 

In mijn vorige blog schreef ik dat het kan zijn dat mensen ineens besluiten te protesteren. Op dinsdagmiddag kregen wij dan ook de melding dat ze woensdag zouden protesteren, dus wij mochten het huis niet uit. Dus met 12 meiden eten ingeslagen voor in ieder geval 1 dag, maar je weet nooit hoe lang die protesten gaan duren. We hebben dus onze eigenlijke (?) eerste projectdag de hele dag in huis besteed. 
Achteraf hoorden we dat het een best groot protest was, met veel branden en zelfs schoten. ( heel fijn...) Gelukkig zaten wij veilig binnen!

's nachts werd ik wakker van de honden die aan het blaffen waren. ( er zijn hier twee super lieve honden, die maar al te graag met je knuffelen) Ze begonnen om 3 uur met blaffen en bleven maar door gaan. Na een tijdje had ik door dat het geen gewone blaf meer was, maar een echte agressieve blaf en wist ik dat er meer aan de hand was. Maarrrrr wat kan je als je in een vreemd land om 3 uur 's nachts in deze situatie zit, juist, niet veel. Dus heb ik maar rustig afgewacht. Plotseling zag ik een man bij het hek staan, die vervolgens met een zaklamp rondom het huis liep. Op dat moment kreeg ik even de kriebels en wilde ik heel graag weg hier. Een paar minuten later zag ik dat de huisbaas het hek had open gedaan en hoorde ik ook haar kinderen. De honden waren inmiddels gestopt met blaffen, dus ik kon enigszins met een gerust hart verder slapen. Toen de man weg was begonnen de honden weer te blaffen en zijn niet gestopt met blaffen tot het 5 uur was.

De volgende dag hoorden we van de huisbaas dat de meneer in de tuin van de security was, omdat zij ook aan haar honden hoorde dat er iets niet goed was. De security man had echter niks gevonden. 
Vandaag hebben we meteen maar te horen gekregen waar de alarmknoppen zijn, mocht er echt  iets aan de hand zijn. 
De honden waren al geliefd, maar staan nu zeker bovenaan aan het lijstje. We voelen ons toch nog veilig hier!

Na het korte nachtje zouden we dan vandaag ( donderdag) nu wel naar ons project gaan. Eenmaal bij de school aangekomen, zagen we de directrice en zij begon met iemand van de organisatie van ready4life te praten. er werd van ons gevraagd of wij even wilden wachten in de gang. Vol goede moed zaten we in de gang te wachten. We vond het best spannend en hadden helemaal voorbereid wat we zouden zeggen en welke plannen we uit zouden werken. Ik denk dat we daar zo'n 20 minuten gezeten hebben, toen ze de kamer uitkwamen en de directrice zei: ze gaat het jullie zo uitleggen.
En voor dat we het wisten stonden we weer, vrij beduusd, buiten. Dat was wel heel erg kort...
De medewerkster van Ready4life vertelde ons dat de school de komende week problemen heeft met het vervoer ( ofzo) en dat ze die week daarna vakantie hebben. Dus dat ons project op 10 oktober gaat beginnen.

Welkom in Afrika. 

De komende twee weken gaan we steeds met andere projecten meelopen om toch uren te maken en een beeld te krijgen wat ready4life allemaal doet voor deze kinderen. We hopen dan eindelijk 10 oktober zelf te beginnen, maarrrr zoals je leest kan er veel veranderen in een dag...