Jawel jawel, project dag 1 (eindelijk)

11 oktober 2018 - Port Elizabeth, Zuid-Afrika

Laat ik beginnen met de heugelijke mededeling dat ik deze blog schrijf met beide armen in de kom. 

Afgelopen weekend was een actief weekend; zaterdag gingen we weer surfen in Jeffreys Bay. Dit keer gingen we extra vroeg zodat we van tevoren nog even konden winkelen in het stadje zelf. Absoluut de moeite waard, al die winkels daar zijn echt fantastisch en de sfeer is super leuk. We hadden surfboards gehuurd zonder les, en hadden 4 uur lang de tijd om zelf te surfen en ondertussen bruin te worden op het strand. 

Zondag gingen we sandboarden; iets wat al heel lang op mijn bucketlist stond en waar ik heel erg benieuwd naar was. Het was heerlijk weer en -zoals altijd in PE- waaide het nogal. Voordat we überhaupt bij de duinen aankwamen zat het zand letterlijk al overal, maar daar heb ik me maar snel aan overgegeven. Het sandboarden zelf is supergaaf! Lijkt veel op snowboarden, alleen ga je minder hard én… ( dit was het allergrootste nadeel) je hebt geen liftje die je omhoog brengt…

’s Avonds zijn we nog met zijn allen uit eten gegaan en toen we thuis waren was ik moe en had ik maar zin in 1 ding: een warme douche. Maarrrr helaas helaas, het was niet mijn douchedag dus ging ik heel knus met een kilo zand in bed liggen. 

Maandag was een saaie dag; we hebben de hele dag op kantoor gezeten om een zwemprogramma te herschrijven. Feest. 

Dinsdag was daarentegen weer heel… hoe zal ik het noemen… bijzonder. ( de woorden bijzonder en intens gebruiken Anne en ik dagelijks, omdat dat precies beschrijft hoe het hier gaat)

We hadden de opdracht gekregen om dinsdag een zwemles te geven en de enige informatie die we hadden was de leeftijd van de kinderen. We vonden het vrij bijzonder en hadden vaag wat voorbereid omdat we natuurlijk volledig ingeburgerd hier en weten dat het binnen 10 seconde kan veranderen. Gelukkig maar, want die les hebben we uiteindelijk niet hoeven geven. ( hoop moeite bespaard). 

We kwamen aan bij de school en de grootste uitdaging was om de hoofdingang te vinden. Ondertussen werden we aangestaard en hadden we geen idee naar wie we überhaupt op zoek waren, want degene met wie we een afspraak hadden was er niet. Eenmaal gevonden kregen we een heel warm welkom en zowel de directeur van de school kwam naar ons toe om te vertellen hoe blij hij wel niet was dat wij er zijn. Juist… 

Dat gevoel van belangrijkheid was ook direct weg toen wij merkten dat het zwemprogramma hartstikke goed draait, en dat er alleen extra hulp in het water nodig is om er voor te zorgen dat de kinderen luisteren. ( tegen ons is verteld dat er veel kinderen zijn die niet mee kunnen komen en die extra aandacht nodig hebben). Kortom, we hebben een uur lang langs de kant gezeten en gekeken naar de zwemles om tot de conclusie te komen dat ze ons eigenlijk niet nodig hebben…

Woensdag was het dan eeeeeindelijk zo ver: de dag van ons echte project! ( het zwemmen is een klein projectje naast het hoofdproject, vandaar dat we er niet heel rouwig om zijn dat het niet is wat we verwachtten). 

We kwamen de school binnen en de directrice was eigenlijk vergeten dat we zouden komen. Absoluut een lekkere binnenkomer!

Na even een praatje gemaakt te hebben waarin ze zichzelf probeerde in te dekken en ons wilde overtuigen dat ze wel wist dat we kwamen, vertelde ze dat ze het heeeeeel druk heeft en absoluut geen tijd voor ons had. Nice… 

Ondertussen hadden we alleen nog maar de eerste 3 meter van de school gezien en wisten we geeneens wat voor kinderen er naar die school gaan. 

Na heel wat kletsen zou ze dan toch iets voor ons regelen, zodat we mee konden kijken in de school.  Ik probeerde uit te leggen dat wij geen opleiding tot leerkracht doen, maar dat begreep ze niet helemaal dus werden we gedumpt in een klas en er werd gezegd: ‘ga maar met de kinderen praten’.

Nogal flabbergasted liepen wij op de kinderen af, die geen idee hadden wie wij waren en wat we kwamen doen. Ze hebben letterlijk de hele ochtend getekend en de juf gaf ons ook maar een kleurplaat omdat we dan iets te doen hadden. Op een gegeven moment had de juf geen zin meer om les te geven dus vroegen ze maar of wij iets met de kinderen wilden doen. Wij blij, konden die kinderen eindelijk naar buiten om te bewegen. ( ze krijgen helemaal geen sportles op school). Eenmaal buiten aangekomen zonder materialen of enige voorbereiding gingen we spelletjes spelen met de kinderen. In het begin was het wat onwennig omdat ze ons niet kenden, maar na een paar minuten zag je allemaal lachjes op hun gezicht en deden ze braaf mee. Na afloop kwamen ze naar ons toe om te vertellen dat ze het heel leuk vonden en of we vaker kwamen. ( dan besef je weer waarom je zoveel moeite doet hiervoor!)

Elke donderdag hebben we zowel het sportproject als het zwemproject, en sjeesen we door het Afrikaanse verkeer van A naar B. Vandaag begonnen we op de school, waarbij we dit keer in een andere klas gedropt werden. Hier werd weliswaar wel lesgegeven en ze begonnen met een lesje Afrikaans. Ik denk dat als je alle dialecten in Nederland door elkaar zal spreken dat je uiteindelijk op Afrikaans uitkomt. Het is hilarisch. Ze schrijven veel dingen hetzelfde, zoals boom of roos. Maar op het moment dat het uitgesproken wordt, verandert het ineens in boëm en roës. Oh en overal waar wij ‘ch’ gebruiken gebruiken zij ‘g’ dus mijn brein had het even moeilijk toen ik ‘pragtige’ zag staan. Au. 

Ook met deze groep konden we naar buiten om te sporten en ze vonden het fantastisch. Wij geven de les in het Engels. ( wij kunnen hen wel verstaan maar zij ons niet). Tijdens een spelletje kwam ik niet op het woord ‘opschuiven’ in het Engels dus besloot ik maar een poging te doen tot Afrikaans. Ik riep ‘OPSKUIVE’ en de kinderen keken mij verbaasd aan omdat ze niet hadden verwacht dat ik een Afrikaans woord zou zeggen. Gelukkig begrepen ze me meteen en gingen ze verder met het spel. ( het was een hilarisch moment, maar het is niet grappig als ik het opschrijf -opskrijf-. Je had er bij moeten zijn) 

’s Middags zouden wij twee uur ondersteunen bij de zwemlessen, maarrr this is Africa en uiteindelijk werd het maar een half uurtje, blijven we flexibel bij. 

De kinderen zijn bij beide projecten niet heel knuffellig, maar om eerlijk te zijn heb ik daar geen problemen mee!

De komende dagen zullen we vooral bezig zijn met een plan op te zetten wat betreft het sporten en hopen we dat we iedereen enthousiast krijgen

Ik hoop dat het een beetje te volgen is met welke projecten we wat doen en hoe dat in elkaar steekt. Zoals je kunt lezen is het voor ons ook nogal vaag en hopelijk weet ik volgende week meer! 

Foto’s

3 Reacties

  1. Jos:
    12 oktober 2018
    Hoi Mabel, we hebben je verslag weer gelezen, wat een ander leven daar in Z.Afrika..
    zoiezo wat de stageplek betreft, zoals je al schrijft jullie blijven flexibel, je hebt een stageplek voor ergotherapie maar ze weten niet wat dat is daar...? Nou ja lesgeven kan ook.... wel even wennen ….
    Zo ie zo is het leerzaam alleen die ontmoetingen al , in zo'n andere cultuur hoop dat jullie de kinderen enthousiast krijgen , welke leeftijd zijn ze ?

    Ook grappig de taal; Z.Afrikaans gelukkig kan je het begrijpen en zo niet dan doe je maar wat, spreken de leerkrachten engels?

    Wij genieten hier van de herfst/ zomer, gisteren met je moeder naar amsterdam geweest, (film)en daarna op een terrasje op het rembrands plein , wat gedronken.

    Jullie morgen; pinquins spotten , ben benieuwd naar je foto's mabel, liefs van ons


    Gisteren met de jongens lasagna gegeten op garstenstraat en over jouw ervaringen ge-sproken, morris wil wel even naar je toe...om te kijken waar je woont/werkt
  2. Jos:
    12 oktober 2018
    Mabel , ik heb net al je verhalen geprint, wordt een boekwerk....
  3. Dominique:
    21 oktober 2018
    Pfff, als controlefreak zou ik he-le-maal gek worden van al die onzekerheden en veranderingen. Knap hoor, dat jullie dat zo oppakken!

    En dat moment van “opskuiven”, hilarisch! Dat kan alleen jij zeggen hahaha.

    PS: ik loop een beetje achter met lezen en reageren, het werkleven valt me zwaar, als ik thuiskom wil ik alleen nog maar slapen hahaha.

    Veel plezier daar scheet, en doe voorzichtig!